Spinter Cell: Double Agent (Xbox 360)

Van alle games die ik de laatste jaren gespeeld heb is de Splinter Cell-reeks zonder twijfel één van mijn persoonlijke favorieten. Ik heb ze dan ook allemaal tot het einde uitgespeeld, en ben zelfs een tijd lang verslaafd geweest aan de intens spannende multiplayer mode van Splinter Cell: Pandora Tomorrow. Je begrijpt dat ik buiten zinnen was toen ik het recensie-exemplaar van Sam Fisher’s nieuwste avontuur in mijn brievenbus vond. De twee dagen erna zou ik nauwelijks van mijn Xbox 360 weg te slaan zijn. En met goede reden, want Splinter Cell: Double Agent is absoluut de mooiste en beste Splinter Cell tot nu toe.

De eerste twee van de in totaal tien missies in Splinter Cell: Double Agent dienen vooral ter inleiding van het verhaal, en om je bekend te maken met de besturing voor zover je dat nog niet was. Als Splinter Cell-veteraan zoals ondergetekende zul je waarschijnlijk alleen even moeten wennen aan het feit dat de functies die op de Xbox controller aan de witte en zwarte knopjes waren toegewezen, op de 360 controller zijn toegewezen aan de linker en rechter buttons, want voor de rest zijn de controls ongewijzigd.

Het is overigens de eerste keer dat er een écht verhaal zit in een Splinter Cell game: ondanks de medewerking van misdaadauteur Tom Clancy waren de voorgaande Splinter Cell games eigenlijk niets meer dan een aaneenschakeling van min of meer losstaande missies. Deze keer heeft men groot uitgepakt met een interessant verhaal, dat zelfs meerdere einden kent afhankelijk van beslissingen die je tijdens het verloop van het spel zult moeten nemen. Je zult in deze game namelijk als Sam Fisher deep undercover gaan om te infiltreren in John Brown’s Army, een terroristische organisatie van Amerikaanse origine die van plan is een nucleaire bom in New York af te laten gaan.

Het feit dat je dubbelagent speelt, brengt enkele interessante nieuwe gameplay-elementen met zich mee. Zo zul jetwee trust-meters in de gaten moeten houden: ééntje die het vertrouwen dat de NSA in je heeft weergeeft, en ééntje waarop het vertrouwen dat de JBA in je heeft wordt weergegeven. Je acties tijdens de missies zullen van invloed zijn op die metertjes, en zodra één van de meters de 0% bereikt, zal het meestal ‘game over’ zijn wat de klok slaat.

Er zijn een heleboel dingen die invloed hebben op de trust-meters. Als dubbelagent zul je bijvoorbeeld van zowel de NSA als de JBA opdrachten krijgen. Primaire opdrachten moeten worden volbracht, maar daarnaast krijg je meestal nog een aantal secundaire opdrachten waarmee je extra punten bij de NSA of JBA kunt scoren. In sommige gevallen zijn de opdrachten van de NSA en de JBA tegenstrijdig. Tegenstrijdige opdrachten vertalen zich soms in zogenaamde ‘directed moments’, waarop Sam binnen enkele seconden belangrijke keuzes zal moeten maken, die invloed zullen uitoefenen op het uiteindelijke verloop van het verhaal. Alhoewel die momenten spaarzaam zijn, zullen ze ongetwijfeld een onuitwisbare indruk op je achterlaten.

Afgezien van het trust-systeem is de opzet van de missies in Splinter Cell min of meer gelijk gebleven, met één uitzondering, en dat zijn de missies die zich afspelen in het hoofdkwartier van John Brown’s Army. In deze missies krijg je een bepaalde hoeveelheid tijd om voor zowel de NSA als de JBA werkzaamheden uit te voeren. Zo kun je, als je dat wilt, voor de NSA vingerafdrukken, persoonlijke informatie en stemopnamen van de terroristen verzamelen of voor de JBA granaten in elkaar zetten, jezelf bewijzen op de schietbaan of proberen een kluis te kraken die zich aan het eind van een hindernisbaan bevindt. Deze missies behoren door hun open-ended opzet tot de meest vermakelijke, en ik hoop dan ook dat we in een volgende Splinter Cell daar meer van zullen zien.

Splinter Cell: Double Agent is overigens geen makkelijke game. Speel je voor het eerst een Splinter Cell game, dan doe je er goed aan om de game eerst op de lichtste moeilijkheidsgraad te spelen. Ik heb als Splinter Cell-veteraan de game eerst op Normal uitgespeeld, maar ben de game daarna overnieuw begonnen op Hard, en kan jullie vertellen dat het uitspelen van deze game op de moeilijkste setting echt alleen aan ubergamers of mensen met een enorme hoeveelheid geduld is toebedeeld. Vijanden zullen Sam op de zwaarste moeilijkheidsgraad sneller opmerken, waarna er slechts één kogel nodig is voordat je je laatste savepoint moet laden.

Helaas heb ik nog geen tijd gehad om me op de multiplayer modus van Splinter Cell: Double Agent te storten, maar ik heb begrepen dat Ubisoft de heersende Spies vs. Mercenaries multiplayer-modus drastisch heeft aangepast om de game toegankelijker te maken, en het bovendien mogelijk heeft gemaakt om drie tegen drie te spelen in plaats van de twee tegen twee die we uit Pandora Tomorrow en Chaos Theory kennen. Al met al een mooie toevoeging die ervoor zorgt dat je vele extra uurtjes plezier uit deze game kunt persen, indien je bereid bent om daarvoor een Xbox Live Gold-abonnement te nemen.

De screenshots spreken voor zich; Splinter Cell: Double Agent is één van de mooiste games die tot nu toe op de Xbox 360 is verschenen. De kwaliteit van de intro- en tussenfilmpjes, de weers- en lichteffecten en de karaktermodellen is werkelijk om je controller bij af te likken, maar ook de voice-acting en overige geluiden in de game zijn van hoog niveau en maken de game echt helemaal af. Splinter Cell: Double Agent dingt wat mij betreft mee naar de Game of the Year-award. Nu maar hopen dat er snel een vijfde deel komt.

Pros:
– Eindelijk een Splinter Cell game met een verhaal;
– Dubbelagent spelen heerst;
– Schitterend vormgegeven, afwisselende levels
– Heersende multiplayer modus

Cons:
– Trial and Error gameplay;
– Lange laadtijden tussen levels;
– Hoge moeilijkheidsgraad

Presentatie: 8
Gameplay: 9
Graphics: 9
Geluid: 9

Dijkie’s reeting (geen gemiddelde): 8,8

Platforms: PC / PS2 / Xbox / Xbox 360
Pegi rating: 18+
Releasedatum: 20 oktober 2006
Ontwikkelaar: Ubisoft Montreal / Ubisoft Shanghai
Uitgever: Ubisoft
Adviesprijs: PC: €49,99 / PS2: €44,99 / Xbox: €44,99 / Xbox 360: €69,99

Retecool voor het Goede Doel

Ja, je leest het goed, Retecool gaat voor het Goede Doel. En dan nu eens niet zo’n goed doel waar 25.000 man in dienst zijn en het hoofdkantoor gevestigd is in een soort van Trump Tower, maar een goed doel waar geen cent aan de strijkstok blijft hangen. Volgende week (van 4 tot 12 November) ga ik, op eigen kosten uiteraard, samen met nog 31 andere mensen via de Florentina Foundation, naar Tanzania om daar voor de Stichting Sibusiso de nodige werkzaamheden te verrichten, zoals bijvoorbeeld het bouwen van klaslokalen, het bouwen van een keuken/workshop en het renoveren van een wachtershuisje. Stichting Sibusiso richt zich op de opvang van geestelijk gehandicapte kinderen en hun ouders, omdat bij de lokale bevolking aldaar een handicap nog steeds een zwaar taboe is. Geestelijk gehandicapte kinderen worden in Tanzania meestal weggestopt uit schaamte omdat men een handicap ziet als een straf van “god”. Niet alleen de gehandicapte kinderen zelf ondervinden daar last van, de ouders en andere familieleden van deze kinderen worden als minderwaardig beschouwd en buitengesloten. Daarnaast gaan we voor het Elizabeth Center, een eigen project van de Florentina Foundation, een opleidingcentrum voor de Maasai bouwen. Er zullen onder andere een kleuterschool en een lagere school gebouwd gaan worden. Lees hieronder in “meer” verder over dit project en wat je zelf eventueel zou kunnen doen/bijdragen.

Sibusiso streeft ernaar het taboe rond handicaps te doorbreken en de acceptatie van verstandelijk gehandicapte kinderen in Tanzania te vergroten. Sibusiso maakt hierbij geen onderscheid in de religieuze of culturele achtergrond van kinderen. De hulpverlening van het Sibusiso centrum is gericht op kinderen in de leeftijd van 0 tot 18 jaar met een verstandelijke beperking. Bij een groot aantal kinderen is er naast de verstandelijke handicap ook sprake van een lichamelijke handicap. De opname op het centrum is van korte duur. De kinderen worden gedurende een periode van minimaal drie weken tot maximaal drie maanden opgenomen en worden hier intensief begeleid. Na deze periode gaan ze weer naar huis of worden ze geplaatst binnen een voorziening.

(Invalid img)
Overzicht van wat er gebouwd is/gaat worden

Tijdens deze trip zal ik proberen om elke dag een verslag met tekst en foto’s online te zetten. Of dat gaat lukken is nog maar de vraag, want er is slechts van 7 uur ‘s avonds tot 7 uur ‘s ochtends stroom. Maar er schijnt in de Kigongoni lodge (aan de voet van de kilimanjaro), waar we overnachten internet te zijn, hoewel dat vast geen dikke adsl lijn zal zijn. Mocht dat allemaal niet lukken, dan komen de verslagen en foto’s gewoon een week later online. Een paar weken geleden heb ik me bij de travelclinic al helemaal vol laten spuiten met de meest gruwelijke ziektes en ben ik rijkelijk voorzien van de nodige malariapillen en antimuggenspul dat bijna bestaat uit pure deet.

Wat kun je zelf doen? Een ticket boeken en ook komen klussen, jammer alleen dat alle plaatsen al volgeboekt zijn, maar wat wel kan is geld storten op de rekening van Wilde Ganzen. Wilde Ganzen vermeerdert het bedrag namelijk met 60% en stort het dan op de rekening van de Florentina Foundation, die het geld schenkt aan het Sibusiso Center. Als je hier iets meer over wilt lezen, dan kun je hier de standaard sponsorwervingsbrief downloaden. Mocht je iets willen storten, dan kan dat op:

Giro rekeningnummer 40.000
T.n.v. Wilde Ganzen in Hilversum
o.v.v. Florentina voor Tanzania

Meer informatie waarschijnlijk in de loop van de week. Tot zo ver Retecool voor het Goede Doel, nu weer over tot de orde van de dag.

Canis Canem Edit (Playstation 2)

Rockstar\’s laatste game, Bully, die hier in Europa als Canis Canem Edit in de winkels ligt, heeft wereldwijd de discussie omtrent sex en geweld in videogames weer op doen laaien. En dus protesteerden de moraalridders, had Jack Thompson ook weer iets te zeggen en bemoeide zelfs Tony Blair zich er onlangs nog mee. Het toeval wil dat ik de game afgelopen weekend ongevraagd thuisbezorgd kreeg, op dezelfde dag dat m\’n Xbox 360 het begaf; een mooie reden dus om m\’n PS2 van zolder te halen, het stof eraf te vegen en het hele weekend door te brengen met Rockstar\’s nieuwste game.

In Canis Canem Edit speel je de rol van Jimmy Hopkins, een 15-jarige jongen die zo\’n beetje van iedere school waar hij op heeft gezeten is afgeschopt en wiens moeder net voor de vijfde keer getrouwd is. Aan het begin van de game zijn we er getuige van hoe Jimmy door zijn moeder en diens vijfde echtgenoot met de auto wordt afgezet bij Bullworth Academy, waar Jimmy tussen het andere gespuis zal moeten zien te overleven terwijl mams en stiefpa nummertje vier een huwelijksreis van een jaar maken.

De eerste paar missies dienen er vooral voor om je bekend te maken met de besturing en de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. In eerste instantie heb je alleen toegang tot de schoolcampus, maar naarmate je in de game vordert zullen er meer lokaties toegankelijk worden. Op Bullworth Academy begint iedere dag om 8:00 uur, waarna er les gegeven wordt van 9:00 tot 11:30 en van 13:00 tot 15:30. In het begin zul je de ene dag Engels en Scheikunde, en de andere dag Tekenen en Gymnastiek hebben. Je kunt natuurlijk spijbelen, maar als je daarop wordt betrapt door de prefects (de schoolpolitie) word je zonder pardon naar je klas gesleept om alsnog de les te volgen. Die lessen bestaan uit minigames die gewonnen moeten worden om een voldoende te halen. Zo moet je bij Engels met 6 letters in een korte tijd zoveel mogelijk woorden maken, bestaat Scheikunde uit het foutloos en op tijd indrukken van buttons op de controller, moet bij tekenen een soort Qix worden gespeeld en draait het bij Gymnastiek om vooral om worstelen en het spelen van trefbal.

Ondanks dat het volgen van de lessen niet echt \’verplicht\’ is loont het wel de moeite om dat te doen, want iedere voldoende wordt in één of andere vorm beloond. Zo leer je bijvoorbeeld bij Gymnastiek nieuwe vechtmoves en kun je bij Scheikunde leren je eigen rotjes, stinkbommen en jeukpoeder te maken, die je dan natuurlijk weer fijn op je medestudenten kunt uitproberen. Ieder vak heeft vijf niveaus en als je die allemaal haalt, dan krijg je een vrijstelling voor dat vak en heb je dus meer vrije tijd om keet te schoppen op het campusterrein.

Er is tussen het lessen volgen en het slapen in (om 23:00 gaat de avondklok in en om 2:00 zal Jimmy van pure vermoeidheid neervallen waar hij staat) namelijk genoeg te doen in en om Bullworth Academy; wedgies geven, ramen kapotschieten, meisjes met eieren bekogelen, WC\’s opblazen, kluisjes leegroven; het behoort allemaal tot de mogelijkheden in Canis Canem Edit. Wordt je tijdens je minder legale bezigheden door een prefect betrapt, dan kun je het gelukkig altijd nog op een rennen zetten richting je slaapzaal of proberen je te verstoppen in een kluisje of prullenbak totdat de storm is gaan liggen.

Om verder in de game te komen zul je echter missies moeten spelen. Iedere missie vertelt een deel van het uitstekende, meeslepende verhaal en zal ervoor zorgen dat je respect wint of verliest bij één of meerdere van de vijf kliekjes die de school rijk is. Ben je bij een bepaalde kliek niet zo geliefd, dan zul je in en om de school vaak in gevecht raken met leden van die kliek. Of je dan een ouderwetsch blik whoop-ass opentrekt of met de staart tussen de benen naar de dichtstbijzijnde prefect toerent mag je natuurlijk zelf weten maar ik opteerde tijdens mijn marathonsessies afgelopen weekend vaak voor het eerste. Het vechtsysteem is namelijk goed uitgewerkt waardoor het uitermate bevredigend is om je medestudenten een pak rammel te verkopen. Nobody messes with Dijkie!

In tegenstelling tot wat sommige fanatiekelingen mensen willen doen geloven, is het niet enkel geweld wat de klok slaat in Canis Canem Edit. Naast geweld is er in deze game namelijk ook ruim tijd voor sex. Nou ja, sex… Jimmy kan gunsten kopen van meisjes die in kliekjes zitten waar hij op vriendelijke voet mee staat, door ze een bosje bloemen of een doosje bonbons cadeau te doen. Als ruil krijgt hij dan een kus en een energiebonus tussen de 25 en 100%, afhankelijk van je resultaten voor het vak Tekenen. Heb je voor Tekenen een vrijstelling, dan kun zoals dat een ware Picasso of Michelangelo betaamt, je gram halen bij een willekeurige chick zonder ze eerst een kadootje te hoeven geven. En ben je zo\’n player als ik, dan kun je meisjes zelfs onder luid hoongelach tegen elkaar in het harnas jagen door met veel verschillende meisjes te kussen. Ze zullen elkaar al gauw de haren uit het hoofd trekken terwijl jij vanaf de bank luidruchtig \”Catfight! Catfight!\” tegen de TV zit te schreeuwen.

De hierboven beschreven activiteiten zijn echter slechts het topje van de ijsberg van wat er in Canis Canem Edit te beleven valt; de game zit echt tot de nok toe vol met minigames en andere vermakelijke geintjes, wat ervoor zorgt dat de game eigenlijk geen moment verveelt of eentonig wordt. Andere ontwikkelaars zouden daar wat mij betreft best eens voorbeeld aan mogen nemen.

Ook grafisch is Canis Canem Edit in orde. De graphics zijn te vergelijken met die van de GTA-games en da\’s natuurlijk niet zo vreemd, want Canis Canem Edit maakt gebruik van dezelfde door Rockstar ontwikkelde engine, die na dik vijf jaar nog steeds intens heerst en bijzonder goed zijn werk doet. De virtuele acteurs spelen hun rol geloofwaardig, wat mede te danken is aan de voice-acting, die absoluut van de de bovenste plank is zelfs sommige next-gen games ver achter zich laat. Canis Canem Edit stelt geen moment teleur!

Conclusie
De kracht van Canis Canem Edit moet, net als bij de Grand Theft Auto games, gezocht worden in de sterk afwisselende gameplay, de grote mate van vrijheid en een uitstekend verhaal in een interessante setting. Het systeem van constante beloning in de vorm van extra goodies en spelmogelijkheden is inmiddels een bewezen concept waar Rockstar keer op keer met succes gebruik van weet te maken. Canis Canem Edit is een uitstekend uitgebalanceerde game die zijn plekje tussen de Grand Theft Auto-games meer dan verdient. Kopen die hap!

Pros:
– Afwisselende gameplay;
– Goed verhaal, aansprekende setting;
– GTA in een ander jasje

Cons
– Lange initiele laadtijd

Presentatie: 9
Gameplay: 9
Graphics: 9
Geluid: 9

Dijkie’s reeting (geen gemiddelde): 9

Platforms: PS2
Pegi rating: 16+
Releasedatum: 27 oktober 2006
Ontwikkelaar: Rockstar Vancouver
Uitgever: Take Two Interactive
Adviesprijs: PS2: €59,99

Pro Evolution Soccer 6 (Xbox 360)

De markt voor voetbalspelletjes wordt de afgelopen jaren vooral gedomineerd door EA en Konami, met respectievelijk hun FIFA- en Pro Evolution Soccer-games. Beide franchises hebben in die tijd hun bestaansrecht wel bewezen, maar voetbal- en gameplaytechnisch gezien is Pro Evolution Soccer FIFA eigenlijk altijd een stapje voor geweest. EA herverbouwde FIFA \’07 speciaal voor de Xbox 360, terwijl Konami vertrouwde op hun bewezen formule en een game uitbracht die eigenlijk een opgepoetste PS2-port is. Komt Konami daarmee weg?

Helaas moet ik toegeven dat ze er maar ten dele mee weg komen. Pro Evolution Soccer 6 op de Xbox 360 is nog steeds een erg fijne voetbalgame, maar er had absoluut meer ingezeten als Konami daar de tijd voor had genomen. Ondanks de ontzettend heersende gameplay, die min of meer gelijk is gebleven ten opzichte van PES5, slaat PES6 op een paar minder belangrijke punten de plank volledig mis.

Er missen namelijk een paar dingen uit de Xbox 360, die we wel op de PS2 terugvinden. Zo is bijvoorbeeld de player/team editor een stuk minder uitgebreid dan op de PS2. Dat zal de gemiddelde gamer misschien niet zoveel kunnen schelen, maar voor hardcore PES-fans is het een flinke teleurstelling. Een ander verschil dat in mijn ogen veel belangrijker is, is dat je je heersende goals niet kunt saven. Het zou natuurlijk ubercool zijn om je replays te kunnen uploaden naar Xbox Live en ze met je vrienden te kunnen delen, maar desondanks heeft Konami deze feature weggelaten uit de Xbox 360 versie. Opvallend is trouwens, dat in de handleiding gezegd wordt dat het wél mogelijk is om je replays op te slaan. Een simpel geval van tijdgebrek, stelt het Japanse bedrijf. Wellicht dat ze dit probleem nog patchen middels een update via Xbox Live, maar of dat ooit zal gebeuren is verre van zeker.

Een ander minpuntje is het geluid. De kwaliteit van de geluiden die het virtuele publiek tijdens de wedstrijd maakt is op zijn best middelmatig. Zo hoor je af en toe iemand kuchen, speelt er soms een vreemd rinkelend geluid af en is er één geluid dat me iedere keer doet denken dat m\’n mobiele telefoon afgaat in de trilstand. De geluiden die de bal produceert bij het trappen of wanneer deze op de paal, lat of een reclamebord afkaatst zijn iets beter, maar daarentegen heb ik Het commentaar na 5 minuten spelen uitgezet. Ik denk dat de meeste mensen hetzelfde zullen doen, aangezien de commentators nog steeds vrij snel in herhaling vallen.

En dan de graphics. Het moet gezegd, de spelers bewegen erg mooi en vloeiend, en met een beetje fantasie lijkt het soms net of er écht voetbal op je scherm gespeeld wordt. Bekende spelers zijn redelijk herkenbaar en de spelers zijn van dichtbij duidelijk rijker aan polygonen dan hun PS2-dubbelgangers. Op afstand valt dat echter bijna niet op en is het een stuk moeilijker het verschil te zien tussen de PS2- en Xbox 360 versies van deze game. Het publiek (dat overigens niet vaak in beeld komt, behalve tijdens herhalingen) is teleurstellend slecht en eentonig vormgegeven. Het enige dat de Xbox 360 versie uiteindelijk voor heeft op de PS2-versie is support voor je breedbeeldscherm. Daarmee is PES6 de eerste game in de reeks die breedbeeld ondersteunt. Het is misschien niet veel, maar het is tenminste iets.

Ondanks al die minpuntjes krijgt PES6 van mij toch een dikke voldoende, want de game presteert daar waar het telt: er moet in deze game namelijk écht gevoetbald worden om tot een goal te kunnen komen. Een potje PES spelen zonder op het puntje van je stoel te zitten is echt bijna onmogelijk, en als je dan eìndelijk die winnende goal maakt, is er geen enkele andere voetbalgame die je datzelfde voldane gevoel geeft.

Pros:
– Heersende gameplay;
– Meer gelicenseerde teams;
– Duizenden potientiele tegenstanders op Xbox Live

Cons:
– Matige graphics en geluid;
– Geen replays kunnen saven;
– Onduidelijke menu\’s

Presentatie: 5
Gameplay: 9
Graphics: 6
Geluid: 7

Dijkie’s reeting (geen gemiddelde): 7,8

Platforms: Xbox 360, PS2, PC
Pegi rating: 3+
Releasedatum: 26 oktober 2006
Ontwikkelaar: Konami
Uitgever: Konami
Adviesprijs: Xbox 360 €64,99 / PS2 €59,99 / PC €39,99